Nachtouders

Je hebt er vast wel één gezien deze week. Zo’n volwassen persoon die er op het oog normaal uitziet, maar van dichtbij door de mand valt door de bleke huid en donkere kringen in het gezicht. Zo eentje waarvan je denkt, die voelt zich vast niet lekker. Waarvan je denkt, mijn hemel die heeft een slechte nacht gehad of moet wel de griep hebben…

Nou zo zie ik er dagelijks uit. Één tot twee keer per nacht wordt ik gewekt door de kleinste man in huis. Logisch, want hij is hongerig en wenst gevoed te worden. Dat ik er hierdoor uitzie als een geest interesseert hem natuurlijk niets. Ik zou een iets gezonder kleurtje geen overbodige luxe vinden. Als die zon nu eens wat vaker zou schijnen zou ik het wat beter kunnen verbergen.

De grootste dooddoener vind ik altijd dat mensen zeggen ‘Ja, je hebt er zelf voor gekozen’. Dat begrijp ik zelf ook nog wel maar dat betekent niet dat ik die nachten een feestje vind. Ik ben blij als Lynn rond 20.30 in bed ligt en slaapt. Dit duurt regelmatig wat langer waardoor mijn avond ook wat korter wordt. Als Lynn dan slaapt, dan gooit Milan roet in het eten. Hij wenst vaak in de avonden ieder uur gevoed te worden of weigert gewoon te gaan slapen.